تراشکاری - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تراشکاری (به انگلیسی: Turning) عبارت است از شکلدهی فلزات به روش براده برداری با استفاده از ماشین تراشکاری. در این روش از شکلدهی فلزات، فلز که عمدتاً به شکل استوانه است (البته اشکال دیگر فلز نیز قابل استفادهاست)، با قدرت و سرعت معین به چرخش درآمده و با حرکت تیغچههای تراشکاری بر روی آن، عمل براده برداری با عمق و سرعت معین انجام میشود. محور حرکت قطعه میتواند خط صاف یا در راستای مجموعهای از منحنیها و زوایا باشد. معمولاً اصطلاح تراشک